Emiliano Ruiz, Spanjaard, levensgenieter, vrije geest, Rotterdammer in hart en nieren, is op 14 maart op 82-jarige leeftijd overleden.
In de jaren 90 vroeg Emiliano al samen met Dario Secchi aandacht voor migrantenouderen, omdat hij zich enorm opwond over hoe de Nederlandse samenleving deze ouderen afschreef, terwijl hij om zich heen zag dat de meesten van hen zich kapot hadden gewerkt en om die reden vaak niet eens van hun oude dag konden genieten.
Emiliano was niet alleen medeoprichter van het LIZE, het Landelijk Inspraakorgaan Zuid-Europeanen, maar stond ook aan de wieg van het NOOM. Jarenlang was hij onze penningmeester, maar bovenal was hij de integere, dappere, onvermoeibare en respectvolle strijder én bruggenbouwer die opkwam voor migrantenouderen in Nederland.Voor Emiliano stond integratie gelijk aan participatie. Het kabinetsbeleid zou er dan ook op gericht moeten zijn om participatie te vergroten, niet alleen tijdens het arbeidzame leven, maar ook daarna via het vrijwilligerswerk. Na zijn pensionering bleef hij zich dan ook maatschappelijk inzetten, niet alleen voor het NOOM, maar bijvoorbeeld ook als vrijwilliger voor de marathon van Rotterdam.
Dat hij voor zijn verdiensten een koninklijk lintje mocht ontvangen, was dan ook niet meer dan terecht.
Graag delen we dit interview met Emiliano Ruiz, waarin hij zijn visie op het NOOM verwoordde en wat hem motiveerde: “…zelf voor je belangen opkomen! En aangezien de belangen van oudere migranten vrijwel gelijk zijn, ligt het voor de hand om de samenwerking aan te gaan met andere migrantenouderen maar ook met de Nederlandse ouderen. Naast de gemeenschappelijke belangen staat als een paal boven water dat wederzijds respect de basis vormt voor deze samenwerking.”
Even kenmerkend voor Emiliano Ruiz was zijn visie op integratie: “Draag daarbij de boodschap uit dat het van belang is om je wortels te kennen en te koesteren, ook wanneer je tot de tweede of zelfs derde generatie behoort. Maar koppel direct daaraan ook de boodschap dat wij hier in Nederland wonen en volledig in de Nederlandse samenleving dienen te participeren.”
Emiliano Ruiz heeft gedurende zijn leven laten zien hoe je in de samenleving kan integreren, zonder de eigen taal en cultuur te verloochenen. Daarvoor en voor zijn levenslange inzet eren wij hem.