Met Ik zie jou wil vrijwilligersorganisatie Zwolle Doet! laten zien hoe zij de zorg voor hun naaste(n) ervaart en hoe daar vanuit verschillende culturen naar gekeken wordt.
De film duurt twintig minuten en bestaat uit interviews met Emine, Chanela, Fatima en Dahlia. Dat mantelzorg zwaar is, is nagenoeg bekend. Bij de 60-jarige Emine gaat het zelfs zo ver dat zij haar baan opgaf om voor haar van oorsprong Turkse ouders te zorgen. Het voelt soms als een loden last, maar dat spreek je in haar cultuur niet gauw hardop uit. Nee zeggen heeft in sommige culturen grote gevolgen.’’ Emine: ,,Ik wilde mijn werk niet opgeven, maar mijn ouders accepteren thuiszorg niet. Zelfs een schoonmaker niet.’’. Maar ook de andere geïnterviewden”. Zorgbehoevende ouders gaan ervan uit dat de kinderen naar hen omzien, iets wat als vanzelfsprekend wordt ervaren, ook door hun kinderen zelf. Extra complex is het omgaan met de dementie van ouders: ,,Bij dementie ga je terug in de tijd. Mijn ouders zijn gehecht aan rituelen van jaren geleden, daar probeer ik rekening mee te houden. Dat geeft ze rust. Een voorbeeld? Vroeger hadden we geen warm water om ons te wassen, dat moest gekookt worden. Dat wil mijn moeder nog steeds op die manier. Als je daar met ze over gaat twisten, maak ik het mezelf moeilijker, en ik heb het al moeilijk genoeg’’, vertelt Emine.
Op 9 december volgt nog een openbare digitale première van de film. Opgeven voor de online-vertoning kan via info@zwolledoet.nl.
Lees het volledige artikel op de website van De Stentor