Ouderen aan het woord

Ibrahim Spalburg

Op negenjarige leeftijd kwam Ibrahim Spalburg vanuit Suriname naar Nederland. Hij werd door zijn ouders naar zijn oom en tante gestuurd die geen kinderen hadden. In die tijd was het zo dat als oom en tante geen kind hadden, dat er dan gezorgd werd voor een kind uit een talrijk gezin. De bedoeling was om het kind een betere toekomst te geven. Dat is bij Ibrahim helemaal gelukt, want hij heeft heel veel gedaan en niet alleen voor de moslimgemeenschap. Dat is positief. Aan de andere kant is de tijd die hij met zijn ouders door heeft gebracht vrij kort geweest. De familiebanden zijn later weer beter geworden. Lees verder op de website van zorgorganisatie MOB

Louis Soerowirjo (Suriname,1943)

Louis Soerowirjo (78) woont al acht jaar in een Surinaams-Javaanse woongemeenschap in Den Haag. De naam van de woongemeenschap is Bangun Trisno. Dat betekent ‘veel liefde’. ‘Het gaat hier in de gemeenschap om liefde voor elkaar en voor de omgeving’, legt Louis uit. Deze woongemeenschap viert volgend jaar hun 25-jarig bestaan. Het complex is in het bezit van corporatie Staedion en bestaat uit 24 woningen. Toen Louis alleen kwam te staan vond hij het fijn om hier te komen wonen. Een kennis attendeerde hem op het bestaan van de woongemeenschap. ‘Er wonen vijf echtparen en voor de rest allemaal andere alleenstaanden.’ Louis vindt het prettig dat er veel ouderen wonen. ‘Ik heb drie kleinkinderen die op bezoek komen en dat is gezellig maar verder vind ik de rust hier heerlijk.’
Lees verder op de website van Zorgsaamwonen.nl

Ties (Et Tijani Lahlali) (Marokko,1948)

Iedereen noemt hem Ties, maar zijn volledige naam is Et Tijani Lahlali. Hij groeit op in een klein plaatsje bij Marrakesh, Marokko. Het meisje waar hij als tiener verliefd op wordt, verdwijnt van de ene op de andere dag. Ze blijkt te zijn uitgehuwelijkt aan haar neef. Vol ongeloof en verdriet blijft Ties achter. Nog jaren later, als hij in Nederland woont, getrouwd is en kinderen heeft, blijft ze in zijn hoofd zitten. En dan – in een van de donkerste periodes van zijn leven – is er een bijzonder gelukkig toeval. Lees verder en beluister de podcast Toen & Nu

Florie Debipersad (Suriname, 1944)

Florie (77) kampt al sinds haar 24e met borstkanker. Sinds ze zich 50 jaar geleden vanuit Suriname in Nederland vestigde, had ze verschillende huisartsen. Over haar huidige huisarts is ze heel tevreden. ‘Na een operatie of onderzoek neemt ze altijd even contact met me op.’ Lees verder

Cemile Sabirli (Turkije, 1943)

Cemile Sabirli woont het Transvaalkwartier in Den Haag. Ze woont alleen in een compex met seniorenwoningen. Lees verder

Rita Raghoebarsing (Suriname, 1946)

Rita verloor tijdens de coronacrisis haar man aan corona. Eenzaamheid steekt soms de kop op, maar Rita heeft daar meestal een antwoord op. Soms is dat vrijwilligerswerk, andere keren haar geloof. Lees verder

Jan Lawalata (Indonesië, 1943)

Jan Lawalata werd in 1943 geboren op het eiland Banka, bij Sumatra, maar hij is Moluks. Zijn ouders en voorouders komen van het eiland Saparua dat ten oosten van Ambon ligt. Lees verder

Ana Moreno Diniz (Portugal, 1943)

Ze is geboren in Portugal, maar ze heeft het grootste deel van haar leven in Nederland gewoond en gewerkt. Nu ze gepensioneerd is merkt Ana Moreno Diniz dat ze bindingen heeft met beide landen. Gelukkig hoeft ze niet te kiezen… Lees verder

Dahou Naili (Marokko, 1945)

Dahou Naili woont met zijn vrouw en twee zonen in een eigen huis in een jaren vijftig wijk in Hoensbroek. Vroeger was dit een zelfstandige gemeente, nu maakt het deel uit van de gemeente Heerlen. Lees verder

Iwan Santoe (Suriname, 1943)

Iwan Santoe woont met zijn vrouw in een eengezinswoning in een rustige straat in de Rotterdamse wijk Prinsenland. Hij werd in 1943 geboren in Paramaribo, in een islamitisch gezin met tien kinderen. Lees verder

Almaz Massa (1955, Eritrea)

Almaz Massa uit Eritrea viert binnenkort haar zestigste verjaardag. Zij beschrijft wat ouder worden in Nederland voor haar en andere Eritreeërs betekent. Lees verder

Juan Seleky (Indonesië, 1950)

Molukse en Indische ouderen hebben nog steeds behoefte aan specifieke voorzieningen, vindt Juan Seleky. Maar de mogelijkheden worden steeds beperkter en de druk op vrijwilligers en mantelzorgers neemt toe. Dat vereist een creatieve aanpak. Lees verder