Was de jubileumviering van NOOM op 18 juni bij Beeld & Geluid vooral bedoeld voor de vrijwilligers, sleutelfiguren en samenwerkingspartners van NOOM, op 31 augustus hebben we de viering van ons 15-jarig bestaan nog eens dunnetjes overgedaan met 100 migrantenouderen zelf. Antilliaanse, Chinese, Marokkaanse, Molukse, Surinaamse, Turkse en Zuideuropese – eerste en inmiddels ook tweedegeneratie – ouderen hebben een ongelooflijke mooie dag mogen beleven op 31 augustus in het Openluchtmuseum in Arnhem. Deze dag was mede mogelijk dankzij een gift van de NOV (#eenkleingebaar). Dat we daarbij dankzij DOCK en het Armoedefonds iedereen ook een ‘Ik denk aan jou’-giftbox konden overhandigen met o.a. tegoedbonnen om bij AH en Etos te besteden, was een meer dan welkome verrassing in een tijd die velen tot wanhoop drijft. De giftbox symboliseert bovendien ook het belang van erbij horen. Voor deze ouderen is het contact met leeftijdsgenoten en met de vrijwilligers van onschatbare waarde. Dat is gebleken tijdens de coronapandemie en is de uitdaging waar we gezamenlijk voor staan de komende jaren.
Het werd een overweldigende beleving om in zo’n divers gezelschap een wandeling te maken langs de Nederlandse geschiedenis. Dat in het Openluchtmuseum ook voor migrantenouderen zoveel te zien is wat bij hen herkenbaarheid oproept, was natuurlijk ook de reden dat we voor deze invulling kozen om de ouderen te trakteren: het Chinese restaurant, IJssalon Venezia, de Molukse barak, het pension van de Turkse gastarbeiders en niet te vergeten de tentoonstelling over Anton de Kom.
Complimenten aan de gidsen die in hun verhalen ook elementen uit de gedeelde geschiedenis belichtten en de betekenis van bekende Nederlandse woorden en uitdrukkingen uitlegden. De ouderen hingen aan hun lippen. Ook de (inrichting van) boerderijen, huizen en winkels waren een feest van herkenning.
Deze woorden van 2 van de deelnemers vatten het raak samen: “Een dag om nooit te vergeten, met zoveel mooie mensen! Het voelde als een grote familie”.
“Wat een prachtige omgeving. Ik was er nog nooit geweest, had de kans en de mogelijkheden niet. Op mijn 87e dat ik dit mag zien, mijn dank! Als dit [boerderij met appelbomen] van jou was en je had een bed voor mij gelegd dan was ik hier gebleven.”
